به گزارش”ورزش سه” به نقل از خبرنگار مهر، واترپلوی ایران پس از کسب مدال برنز بازی‌های آسیایی پس از ۴۴ سال امید زیادی به رقابت‌های انتخابی المپیک توکیو در سال ۹۹ داشت اما «کرونا» امید واترپلویست‌های جوان ایران را نا امید کرد. با شیوع ویروس کرونا مسابقات انتخابی المپیک توکیو در آسیا لغو شد تا شاگردان با انگیزه «الکساندر چیریچ» امیدشان برای تاریخ سازی دوباره و حضور در المپیک را از دست بدهند.

* سال ۹۹ عجیب بود
سهیل رستمیان، ملی‌پوش واترپلوی ایران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سالی که گذشت گفت: سال ۹۹ از نظر ورزشی، روابط اجتماعی و زندگی روزمره سال عجیبی بود. هر روز خود را با ماسک و الکل شروع می‌کردیم و تا انتهای شب نگران بودیم که به ویروس کرونا مبتلا نشویم و از این ویروس منحوس جان سالم به در ببریم. استخرها حدود یک سال تعطیل بود و نتوانستیم تمرینات خود را به خوبی انجام دهیم به همین دلیل از نظر بدنی آماده نبودیم. معمولاً در پارک و خانه ورزش می‌کردیم.

* ورزش در کرونا تجربه جدیدی بود
ملی پوش واترپلو ادامه داد: ورزش در کرونا تجربه خوب و جدیدی بود. ورزش در خانه و ورزش آنلاین باعث شد ورزشکاران حرفه‌ای در خانه ورزش کنند. تجربه بدی هم نبود و با تکنولوژی و مدل تمرینی مختلف آشنا شدیم. دانشم را زمینه ورزش در خانه افزایش دادم. باید با شرایط کنار بیاییم، انسان‌ها به شرایط عادت می‌کنند و خود را وقف می‌دهند. تقریباً به شرایط عادت کرده‌ایم.

* کرونا تاثیر بسیاری بر سیستم تنفسی‌ام گذاشت
رستمیان درباره ابتلا به کرونا گفت: اردیبهشت ماه به ویروس کرونا مبتلا شدم. اوایل هنوز اثبات نشده بود که از بین رفتن حس بویایی و چشایی یکی از علایم کرونا می‌باشد به همین دلیل نیز احساس کردم به سرماخوردگی ساده مبتلا شده‌ام اما در خانه قرنطینه شدم و شرایط سختی بود، توانستم ویروس را شکست بدهم. تا یک ماه بسیار بر روی سیستم تنفسی هم تاثیر گذار بود و هنگام ورزش نیاز زیادی به اکسیژن داشتم.

وی اظهار داشت: سال ۹۹ سال پرخاطره و تجربه‌ای از نظر ورزشی نبود چرا که استخرها تعطیل و مسابقات لغو شد. اما خوشبختانه پرونده لیگ ۹۸ به دلیل ناتمام بودن بسته شد و پرسپولیس به عنوان تیم صدر نشین در مردادماه به عنوان قهرمان معرفی شد. همچنین لیگ سال ۹۹ نیز به صورت فشرده و ظرف یک هفته برگزار شد که توانستیم به همراه تیم دانشگاه آزاد عنوان قهرمانی را کسب کنیم و این شیرین‌ترین اتفاق ورزشی در سال گذشته بود.

* لغو مسابقات انتخابی المپیک خبر تلخ سال بود
ملی پوش واترپلو افزود: خبر تلخ سال ۹۹ نیز لغو مسابقات انتخابی المپیک قزاقستان بودف در واقع حق خوری بود که قزاقستان به تیم ایران اعمال کرد. قزاقستان کرسی‌های بین المللی بهتر و قوی‌تری در فینا (فدراسیون جهانی شنا، شیرجه و واترپلو) داشت به همین دلیل به عنوان نماینده آسیا در بازی‌های المپیک معرفی شد. این یکی از تلخ‌ترین اتفاقات کل ورزشی هم بود.

* سال ۹۹ یعنی امید به آینده و جنگیدن برای سلامتی
وی افزود: شیرین‌ترین تجربه زندگی‌ام نیز این بود که با توجه به تعطیلی استخرها و نبود تمرین و برگزار نشدن اردوهای ملی در مباحث علمی و افزایش دانش خود گام‌هایی برداشتم. کارشناس ارشد صنایع، بهینه سازی سیستم‌ها هستم و روی بحث طراحی سال گذشته اقداماتی انجام دادم. مهر ماه توانستم طراحی یکی از سایت‌های شرکت‌های بزرگ کشور را انجام و ارائه دهم که خیلی خوشحال شدم و این شیرین‌ترین اتفاق زندگیم بود. سال ۹۹ را در یک جمله اگر بخواهم خلاصه کنم امید به آینده و جنگیدن برای سلامتی است.

وی درباره لیگ برتر نیز گفت: شرایط بسیار عجیب و غریب بود، ظرف مدت یک هفته تیم‌ها قرنطینه و مسابقات به صورت مداوم و پیوسته انجام شد. تجربه جالبی بود، در یک هفته دو بار تست PCR دادیم که خوشبختانه تست تمامی بازیکنان منفی شد. توانستیم با توجه به تعطیلی استخرها و مدت زمان کمِ تمرینی قهرمان شویم.

وی گفت: آرزویم این است که کرونا هرچه سریع‌تر سایه‌اش را از روی مردم جهان به ویژه ایران بردارد، واکسیناسیون بر روی تمامی مردم انجام شود و این بیماری منحوس از بین برود. همچنین امیدوارم اقتصاد ایران جان دوباره‌ای بگیرد، مردم در رفاه و آسایش زندگی کنند و شادی را بیشتر در مردم ببینیم.

* به دنیا آمده‌ایم تا با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم کنیم
رستمیان در پایان گفت: با توجه به کرونا مسافرت نمی‌رویم بهتر است در منزل بمانیم این به نفع خودمان، خانواده مان و مردم است. بیشتر سعی می‌کنم به کوه بروم و بتوانم دانش خود را در زمینه‌های مختلف و ورزش افزایش دهم. در حدی نیستم که بخواهم به مردم توصیه و پیامی بدهم، به عنوان عضو کوچکی از جامعه می‌خواهم به مردم بگویم به دنیا آمده‌ایم تا با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم کنیم و آن را شکست دهیم. همه باید یک هدف را برای خود تعیین و برای رسیدن به آن تلاش کنیم. فقط به هدف تمرکز نکنیم بلکه در مسیر رسیدن به هدف هم لذت ببریم.